DÖNME GERİ İSTEMEM...

Benden gittin sakın geri dönme. Alıştırdın yokluğuna yeniden gelipte her şeyi mahvetme. Yeniden sevmiyim seni. Ağlamıyım senin için. Beklemiyim mesajlarını delice. Üzme işte dönüpte. Alıştım ben sensizliğe. Alıştım yokluğuna. Alıştım her gece ağlamaya , annemin yanıma gelip sarılmasına. Dönme işte. Tam hayatımı yoluna soktuğumda merhaba deme. İstemsizce mesaj attırma kendine. Gözlerini sokma aklıma. Elimi tutuşunu, seviyorum deyişini sokma. Sevme beni yeniden, gerçi daha önceden de sevmiyordun. Seviyorum diyordun ama çocuk değilim anlıyorum. Hatta gidişinle her şeyi daha iyi anlıyorum. Mesela herkese güvenmemeyi. Güvenme duygumu seninle sonlandırmıştım. Yapamamıştık,olmadı diyeceksin. Bence gayette iyi yapıyorduk ve oluyordu da...  Senin gitmelerin olmasaydı. Sevebilseydin beni. Yalanların olmasaydı. Her şey çok iyiydi. Ben seni kendimden daha çok sevmiştim. Gülüşünle hayat bulup, senin nefes almanla yaşamıştım. Bırakmasaydın beni ne kadarda mutlu olurduk. İnsanları kıskandırabilirdik. Yani ne biliyim ömrümü sana adayabilirdim. Belki de seni herkesten çok sevebilirdim. İnan bana bunu yapabilirdim. Seninle gülüp seninle ağlardım. Sarılırdım sana sıkıca. Senin kollarında ölebilirdim. Ama bunların olması için gitmemen gerekiyordu sevdiğim adam. Seni ne kadar sevsem de geri gelme olur mu ? Üzme beni yeniden...