BEN KADAR SEVEMEZ...

Neden imkansızsın? Neden ulaşılmazsın? Neden sevmek varken gitmek? Neden sensizlik bu kadar acı? Neden acı çekiyorum? Gidişinden sonra aylar geçti. Alışmalıydım yokluğuna.Sen kokmamalıydı artık odam,kıyafetlerim ve geçtiğimiz sokaklar.Unutmalıydım. Bilinçaltıma yenik düşüyorum. Yapamıyorum be adam. Unutamıyorum senin kadar kolay. Gülemiyorum eskisi gibi. Hep bir şeyler eksik kalıyor. Ya tamamen gel ya tamamen git. Arada bırakma kalbimi. Gel yeniden biz olalım. İsimlerimiz ayrı ayrı söylendiğinde bir anlam ifade etmiyor. Ben yanımda sen varken bir bütünüm. Sen yokken yarım... Ellerimi yeniden tut. Yeniden fısılda kulağıma. Karnım ağrısın buluşacağımız günler heyecandan. Çocuklar gibi sevineyim. En sevdiğin parfümümü sıkıp yanına geleyim. Sende ilk kez sarılmış gibi sımsıkı sarıl. Bırakma, hissettir. Yanımda olduğunu deli gibi hissettir. Oturalım bir yere. Birbirimizin gözlerinin içine bakalım saatlerce. Yeniden aşık olalım birbirimize. Hayaller kuralım akşama kadar. Lunaparka gidelim çocuk gibi eğlenelim. Gece yarısı eve bırak beni. Annem ve babam merak etmesin. Senin yanında olduğumu bilsinler. Bana güvendikleri kadar sana da güvensinler. Ama yok işte. Yoksun yanımda. Olmayacaksın da... Onunla mutlusun. O mutlu mu? Peki ya sen? Mutlu değilsen dön. Benim kadar hak ediyor mu seni yanındaki ? Sever mi? Sevemez, ben kadar sevemez. Seni kimse ben kadar sevemez...