BEN KADAR SEVEMEZ...

Neden imkansızsın? Neden ulaşılmazsın? Neden sevmek varken gitmek? Neden sensizlik bu kadar acı? Neden acı çekiyorum? Gidişinden sonra aylar geçti. Alışmalıydım yokluğuna.Sen kokmamalıydı artık odam,kıyafetlerim ve geçtiğimiz sokaklar.Unutmalıydım. Bilinçaltıma yenik düşüyorum. Yapamıyorum be adam. Unutamıyorum senin kadar kolay. Gülemiyorum eskisi gibi. Hep bir şeyler eksik kalıyor. Ya tamamen gel ya tamamen git. Arada bırakma kalbimi. Gel yeniden biz olalım. İsimlerimiz ayrı ayrı söylendiğinde bir anlam ifade etmiyor. Ben yanımda sen varken bir bütünüm. Sen yokken yarım... Ellerimi yeniden tut. Yeniden fısılda kulağıma. Karnım ağrısın buluşacağımız günler heyecandan. Çocuklar gibi sevineyim. En sevdiğin parfümümü sıkıp yanına geleyim. Sende ilk kez sarılmış gibi sımsıkı sarıl. Bırakma, hissettir. Yanımda olduğunu deli gibi hissettir. Oturalım bir yere. Birbirimizin gözlerinin içine bakalım saatlerce. Yeniden aşık olalım birbirimize. Hayaller kuralım akşama kadar. Lunaparka gidelim çocuk gibi eğlenelim. Gece yarısı eve bırak beni. Annem ve babam merak etmesin. Senin yanında olduğumu bilsinler. Bana güvendikleri kadar sana da güvensinler. Ama yok işte. Yoksun yanımda. Olmayacaksın da... Onunla mutlusun. O mutlu mu? Peki ya sen? Mutlu değilsen dön. Benim kadar hak ediyor mu seni yanındaki ? Sever mi? Sevemez, ben kadar sevemez. Seni kimse ben kadar sevemez...

BÜYÜDÜM ARTIK ANNE...

Büyüdüm artık anne. Ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Kimseye ihtiyacım olmuyor. Yalanlar söylüyorum anne. Sevmedim diyorum anne. Onsuz da mutluyum diyorum her sorana. Gelmese de olur. Onsuz da yaşarım. Önceden o mu vardı anne. Senle mutluydum. Hayatımın tek aşkı olan babamla mutluydum. O hiç böyle üzmezdi beni. Mutlu olmam için elinden geleni yapardı. Beni canından çok severdi anne. Ben güldüğümde gülerdi. Ben ağladığımda benden çok ağlardı. Çok severdi anne. Babam beni çok severdi. Ama o böyle değil. Üzülmem için her şeyi yapıyordu. Babam gibi olamazdı anne o. Sevemezdi beni babam kadar. Kılıma zarar geldiğinde dünyayı başlarına yıkmazdı. Güldürmek için hiçbir şey yapmadı. Ben ne çabuk büyüdüm anne. Ne çabuk acılarla tanıştım. Ne zaman zorluklara göğüs gerebildim. Ne zaman bu kadar acımasız oldum. Beni acımasız yapan insanlar mıydı anne? Herkesi kendim gibi sandığımdan yalnızım. Dostlarım gitti. Bu koskoca dünyada sizden başkası kalmadı. Siz sakına beni bırakıp gitmeyin anne. Tamamen yalnız kalmak istemiyorum. Az da olsa gülmek istiyorum. Yokluğunuza alıştırmayın anne. Bırakmayın küçük kızınızı. Büyüdün artık demeyin. Büyümek istemiyorum ben anne. Ben büyüyünce siz yaşlanacaksınız. Bu dünyadan göçüp gideceksiniz. Ben hep çocuk kalayım. Sizde benimle kalın. Bırakmayın ellerimi. Gitmeyin anne. Sizde bırakıp gitmeyin. Başkalarının kollarına bırakmayın küçük kızınızı. Sevmesin kimseyi. Aldanmasın sahte kalplere. Dalga geçmesinler onunla. Seviyorum deyipte bırakmasınlar. Kimse sizin gibi sevemez anne. Sevmesin anne, sevemesin...

Kübra DEMİRCAN

YAPAMADIN BE ADAM...

Lanet olsun sevdiğim yine seni yazıyorum... Kahrolası satırlarıma... Biliyorum yine gelmeyeceksin. Yine ağlamaklı çıkacak sesim. Annemle yine tartışacağız senin yüzünden. O ağlama diyecek bense dinlemeyeceğim. Ne biliyim herkese karşı koruyorum içimdeki seni. Belki dönersin diye. Asla dönmeyeceğini biliyorum. Yanındakiyle mutlu olduğunu biliyorum. Onun kokusunu çektiğini biliyorum. Biliyorum seninle ilgili olan her şeyi... Ne söylesen haklısın, ben bile kendimi sevmezken... Sen neden beni sevesin? Ama kaybediyorsun. Bunun farkında olmaman canımı sıkıyor. Gelmemen canımı sıkıyor. Beklemek canımı sıkıyor. Artık sensizlik çok canımı sıkıyor. Gel sevgilim, gel artık. Bırakma gönlümü sensiz. Ağlatma bir zamanlar sadece dilinde yaşayan aşkını. Beni başkalarında arama ,olmaz. Kimse sevemez seni benim kadar. Güldüremez içten. Sevdiremez kendini. Kimseyi benim yerime koyma çünkü ben kimseyi yerine koyamadım gittiğin günden beri. Sevemedim kimseyi. Sarılamadım senin yaptığın gibi. Öpemedim. Mutluluğu başka kollarda aramadım. Benim mutluluğum sendin. Öldüremedim içimdeki seni. Yapamadım be adam. Giderken gitme diyemedim. Koşamadım arkandan. Çaresizdim. Beni yarı yolda bırakan adama nefretten başka bir şey duymuyordum. Arkana dönmedin. Şaka yaptım meleğim diyemedin. En kötüsü de bu ya. Bir şey demeden gittin. Biliyorum sevgilim birazda olsa sevdin beni. Benimle güldün be. Nasıl olur da sevmezsin daha doğrusu sevemezsin. Ne kadar farklıyız demi. Ben senin için ölürken, sen sana ölen birisini bıraktın. Sende ölemedin benim için. Ölemedin be adam. Yapamadın. Gitmeyi denedin. Kolayı seçtin. Ömrünü adayamadın bana. Bırak o zaman artık peşimi. Al kalbini git benden. İçimdeki seni al götür. Bitiriyorsun bari tamamen bitir. İçimde senden bir şey kalmasın. Al içimdekileri. İlk önce kokunu. Bırakma bende istemem...

Merhaba.
Biliyorum, boşuna yazıyorum yine. Ulaşmayacak sana duygularım. Kaybolacaksın yine satırlarımda. Ama bırakamıyorum kalemimi. Umudum karanlıkta kaybolana dek, seni kalbimde ve mürekkebimde yaşatacağım. Ne yapıyorsun şu  an, bilmiyorum. Ama saat geç. Uyuyorsun belki de. Varlığımdan habersiz, kıskandığım o güzel sevgilinle konuşuyorsun belki, kim bilir...
Bak, bilemedim ne yazacağımı. Sana nasıl hitap edeceğimi bile bilmezken mektup yazıyorum. Aklımı kaybetmişcesine kelimelerle savaşıyorum.
Neyse, lafımı uzatmayacağım.
Ben seni özlüyorum...


Yazan: Turkuaz.

Merhaba sevdiğim.

Biliyorum. Bıktın benden. Ama tahmin edemezsin ki ne kadar özledim seni... Bilemezsin ne kadar kokuna hasret kaldım... Bilemezsin işte... Kaç gece adınla hayallere daldım. Ama yetmez mi bu kadar acı bana! Daha kaç sayfa haykıracağım! Dön diyorum sana... Yeter işte yaşattıkların. Unutayım diyorum ama unutturmuyorsun. Dönmeyeceksen neden bekletiyorsun be adam. Sensizliğe susarken neden umut veriyorsun. ?! Bağıramıyorum da sana. Canın acır diye susuyorum. Çünkü aşığım sana, çünkü canını yakmaktan ne kadar korkuyorum biliyor musun? Neyse. Belki dönersin diye yazıyorum. Elveda demeden gittin ya, belki bir  merhaba ile mutlu edersin diye bekliyorum... Kendine iyi bak sevdiğim... Bıkmadan, usanmadan, Seni seviyorum.

Yazan: TURKUAZ 

GİTMEMELİYDİN BÖYLE ZAMANSIZ...

Merhaba sevdiğim yine ben. Senin bir türlü geri dönemediğin kız. Bak sen dönmüyorsun ama ben hala bıkmadan yazıyorum seni. Gecelerce , aylarca , haftalarca yazıyorum. Yorulmadan, sıkılmadan. Gözlerin aklıma geldikçe oturuyorum yazıyorum. Gelmeyeceğini biliyorum ama bir umut işte. Belki üzülürsün bu kızı çok üzmüşüm dersin geri dönersin diye. Umut işte... Bekliyor insan gelmeyeceğini bile bile. Neyse sevdiğim sana kendimi anlatıyım. Merak etmezsin beni biliyorum. Merak etsen bu zamana kadar dönerdin... Ama içimi dökmem lazım. Sabah gözlerimi açtığımda hemen telefonuma bakıyorum belki mesaj atmışsındır diye. Tabi atmıyorsun her zaman ki gibi. Neyse sonra yastığımın altında sen gittiğinden beri orada duran fotoğrafına bakıyorum. Yatağımda hayalini kuruyorum saatlerce. Kalkıyorum yatağımdan isteksiz bir şekilde. Gidiyorum yüzümü yıkıyorum, aynada kendime bakıyorum. Ah be diyorum şuan yanımda olsan da sana sıkı sıkı sarılsam... Gel işte bekletme daha fazla beni. Yorma kalbimi... Sokağa çıkıyorum geçtiğimiz yollardan geçiyorum. Ama bu sefer sensizim. Gülerek değil ağlayarak geçiyorum. Hıçkırıklar içinde... Bana sevdiğini söylemeden geçiyorum bu lanet sokaklardan. Bir bank görüp oturuyorum. Denizi izliyorum uzaktan. Gel işte. Geleceğimizi kuralım seninle. Hayallere sarılalım her gece. Oturuyorum orada saatlerce. Orası dediğim yerde benim elimi ilk tutup, seni seviyorum dediğin yer.  Neyse eve gitmem gerek ezan okunuyor. Sonra babam kızıyor neredeydin diye. Vicdansızın birisini bekledim her gün buluştuğumuz yerde diyemiyorum.Dön işte... Kavga edelim seninle ama birbirimize  söz verelim hiç gitmeyeceğimize dair. Unutamadım... Unutamadım gidişini. Hala bekliyorum döneceksin diye. Bekliyorum ıssız gecelerimde. Bekliyorum sesinin kulaklarımda çınlamasını. Dönmeni bekliyorum işte. Dön işte vicdansız. Gitmemeliydin böyle zamansız...

Gitti mi? Alış bu duruma. Zaten iki duygunun birleşiminde biri gitmez mi? Ne yap biliyor musun? Bakma. Biliyorum zor. Fotoğraflarınıza bakmadan uyumak zor. kahvaltı yaparken onun kokusunu hissetmemek zor. Ama söyle, ben dayanırım de. Önce yırt fotoğrafları. Adını unutmaya çalış. çift kişilik yatakta yatmanın keyfini yaşa. dışarı çık. sev ve sevil. unutma. HAYAT ONDAN IBARET DEĞİL.

TURKUAZ

DÖNME GERİ İSTEMEM...

Benden gittin sakın geri dönme. Alıştırdın yokluğuna yeniden gelipte her şeyi mahvetme. Yeniden sevmiyim seni. Ağlamıyım senin için. Beklemiyim mesajlarını delice. Üzme işte dönüpte. Alıştım ben sensizliğe. Alıştım yokluğuna. Alıştım her gece ağlamaya , annemin yanıma gelip sarılmasına. Dönme işte. Tam hayatımı yoluna soktuğumda merhaba deme. İstemsizce mesaj attırma kendine. Gözlerini sokma aklıma. Elimi tutuşunu, seviyorum deyişini sokma. Sevme beni yeniden, gerçi daha önceden de sevmiyordun. Seviyorum diyordun ama çocuk değilim anlıyorum. Hatta gidişinle her şeyi daha iyi anlıyorum. Mesela herkese güvenmemeyi. Güvenme duygumu seninle sonlandırmıştım. Yapamamıştık,olmadı diyeceksin. Bence gayette iyi yapıyorduk ve oluyordu da...  Senin gitmelerin olmasaydı. Sevebilseydin beni. Yalanların olmasaydı. Her şey çok iyiydi. Ben seni kendimden daha çok sevmiştim. Gülüşünle hayat bulup, senin nefes almanla yaşamıştım. Bırakmasaydın beni ne kadarda mutlu olurduk. İnsanları kıskandırabilirdik. Yani ne biliyim ömrümü sana adayabilirdim. Belki de seni herkesten çok sevebilirdim. İnan bana bunu yapabilirdim. Seninle gülüp seninle ağlardım. Sarılırdım sana sıkıca. Senin kollarında ölebilirdim. Ama bunların olması için gitmemen gerekiyordu sevdiğim adam. Seni ne kadar sevsem de geri gelme olur mu ? Üzme beni yeniden...

SEVEMEM ARTIK KİMSEYİ

Sevmek o kadar zorken neden insana en kolay o gelir ki. Sesiyle gülüşüyle bağladığı her şeyi neden sadece küçücük bir hoşçakala sığdırır. Neden düzgün sevemezler. Neden aşkını kalplerinde yaşamazlar. Seviyorum kelimesi neden bu kadar kolay ağızdan çıkar.Bırakıp gitmek neden kolay gelir insana.Kalıp savaşmak zordur çünkü.Sevmek zordur.İhanet etmeden yaşamak zordur. Elini tutup kendine güvenerek insanların arasından geçmek zordur. Kolayı varken neden insanlar zoru seçsin.Gitmek varken neden kalsınlar. Sevilmek varken neden sevsinler ki.Hani söz vermiştin gitmeyeceğim demiştin. Seni asla bırakmam.Asla terk etmem  demiştin.Gerçekten sözünü tutacak kadar adammışsın. Beni bu koca şehirde yalnız bırakan adam. Herşeyimdin. Nasıl kıydın bize.Gitmemeliydin. Bırakmamalıydın beni. Ölene kadar bakmalıydın gözlerimin içine. Kalbimin içindeki yerini görmeni o kadar isterdim ki. Benim seni sevdiğim yarısı kadar beni sevmeni o kadar isterdim ki. İstemediklerimin hepsini yaptın.İstediklerime daha dokunmamıştın bile. Sevemedin beni adam. Sahip olamadın bana. Bakamadın gözlerime. Doyamadım sana bakmaya. Tutamadım ellerini. Çekemedim kokunu ciğerlerime. Aklımda kalamadı yaşadığımız anılar. Aklımda kalanlar sadece senin uğruna döktüğüm gözyaşlarımdı. Evet ağladım. Hemde gecelerce. Adın aklıma geldikçe gözyaşlarımı tutamadım. Sayıkladım rüyalarımda adını. Gidişinle kabuslarda gördüm. Beni bırakmayacaktın sevdiğim. Gitmeyecektin. Adını,sesini, gülüşünü bende bırakmayacaktın. Unutamam artık seni. Unutamam yaşadıklarımızı.Hıçkırarak ağlattın ya beni. Sevemem artık kimseyi.

TANITIM

İKİZ GİBİ YAŞAYAN İKİ KIZIN DİLE DÖKEMEYİP KAĞIDA AKTARDIKLARI...

KİMİ ZAMAN SIKINTILARI KİMİ ZAMAN MUTLULUKLARI...

KİMİ ZAMANDA UTANIP SÖYLEYEMEDİKLERİ...

RAPUNZEL VE TURKUAZ ÇERÇEVELERİNDEN ÇIKIP SİZLERLE GÖKKUŞAĞINI KUCAKLAMAYA GELİYOR...